Dojo 2.0 in Antwerpen – Een zintuiglijke ervaring in een loods vol contrasten

Op zaterdag 3 mei brachten we een bezoek aan het mysterieuze en gehypte Dojo 2.0 in Antwerpen. Getipt door kennissen met een verfijnde smaak voor fine dining, waren de verwachtingen hooggespannen. Wat we kregen, was een totaalervaring waarin strak design, experimentele muziek en een spectaculair menu samensmelten tot een onvergetelijke avond – al was het niet zonder kanttekeningen.

Locatie & Setting

Dojo 2.0 bevindt zich aan de rand van de stad, verscholen in een rauwe loods. De industriële sfeer spat van de muren af: beton, staal en zwart domineren het interieur. Gasten zitten rondom de open keuken aan een U-vormige bar, strak georganiseerd en volledig in het zicht. Boven de keuken hangt een camera die het keukengebeuren live projecteert op de wanden, afgewisseld met manga-animaties. Tijdens de avond klinkt eclectische muziek die allesbehalve middle of the road is. Denk: rauw, eigenzinnig, gedurfd.

De opzet: strak en strak getimed

Dojo werkt met één vast menu van zestien gangen, geserveerd op één gezamenlijk tijdstip. Dat vereist discipline van de gast én uiterste precisie van de kleine, internationale brigade: drie chefs en drie bedieningsmedewerkers die samenwerken als een goed geoliede machine. En dat voel je.

Het menu: een parade van hoogstandjes (en één misser)

We genoten onder andere van:

• Mackerel battera sushi

• Bluefin tuna akami met pistache

• Hamachi sashimi met crispy rice en nori

• Snow crab salad met Sakura

• Wagyu beef tataki met negi ponzu

• Brown rice donburi met gegrilde paling

• En als toetje: Shokupan bread pudding met Wagyu beef fat caramel

De smaken waren complex en goed uitgebalanceerd, met enkele absolute smaakbommetjes. Toch waren er ook twee groentegerechten die bij ons beiden totaal niet in de smaak vielen – de enige echte tegenvaller van de avond.

Pairing met thee: verrassend verfrissend

Een van de hoogtepunten voor mij persoonlijk was de pairing met thee. Geen traditionele Japanse sencha of genmaicha, maar verrassende ijstheevariaties uit Denemarken. Elk glas bleek zorgvuldig gekozen bij het gerecht en bracht een verfrissende, soms haast wijnachtige complexiteit mee. Origineel én gedurfd.

Comfort: de achilleshiel

Eén element trok echter een flinke wissel op onze beleving: de stalen barkrukken. Ruim 3,5 uur tafelen zonder rugleuning of demping bleek een flinke zit. Comfort speelt voor mij altijd een belangrijke rol in hoe ik een restaurant ervaar, en dit minpunt maakt dat ik twijfel of ik snel zou terugkeren.

Eindconclusie

Dojo 2.0 is een belevenis op topniveau voor wie op zoek is naar culinaire verfijning in een kunstzinnige setting met een rauw randje. De balans tussen spektakel, vakmanschap en smaak is grotendeels dik in orde. Maar wie waarde hecht aan comfort, moet zich afvragen of die barkruk het waard is.